Irina Miediancewa - ars longa, vita brevis...

3 kwietnia br. Petersburg okrył się żałobą - czternaście osób straciło życie w wyniku zamachu terrorystycznego w metrze. Wśród nich była niespełna pięćdziesięcioletnia artystka, tworząca autorskie lalki, Irina Miediancewa.

Oddajmy głos jej bliskim i znajomym.
"To moja ciocia. Wszyscy pochodzimy z Udmurtii. Moja babcia Akulina miała brata Kuźmę. W jego rodzinie było 10 dzieci, a wśród nich - Irina. [...] Irina wyszła za mąż i osiadła w Petersburgu. Pracowała w domu kultury, prowadziła studio autorskiej lalki. Wszyscy mówią o niej jako o wspaniałym pedagogu. Hojnie dzieliła się swoimi sekretami.
Ciocia wychowała dwie córki - Julię i Alionę. One też zajmowały się lalkami. Trzeciego kwietnia Irina akurat jechała z Alioną z lalkami metrem. Tak się stało, że podczas wybuchu matka zakryła swoim ciałem córkę i tym samym uratowała jej życie. Irina umarła w karetce pogotowia w drodze do szpitala. A Aliona znajduje się teraz na reanimacji. Przeszła operację. Całą noc medycy walczyli o jej życie. Stan jest stabilny, ciężki. Ma 29 lat, mamy nadzieję, że młody organizm sobie poradzi. [...]
Na pamiątkę po Irinie została nam jej lalka, którą zrobiła dla swojego brata, mojego ojca. Ona siedzi tam w filiżance, obsypanej klejnotami. Lalka jest bardzo śmieszna, cały czas na nią patrzymy i uśmiechamy się."
(Marusia, bratanica Iriny, żona byłego solisty grupy Na-Na Władimira Lewkina)

"Całe osiedle ją opłakuje. Irina była bardzo utalentowanym,  radosnym człowiekiem. Mieszkała w Parfinie, była z dużej wielodzietnej rodziny, robiła autorskie lalki. Potem wyszła za mąż i wyjechała z osiedla do Petersburga, gdzie jej kariera nabrała tempa. Uczestniczyła we wszystkich możliwych wystawach - w Moskwie i Petersburgu. Jej dzieło kontynuowała córka."
(Nonna Maksimowa, mieszkanka osiedla Parfino, gdzie Irina Mediancewa prowadziła dawniej zajęcia w szkole artystycznej.)

Obrońca domowego ogniska

Maleńki anioł

"Pamiętam jej zadziwiającego Petersburskiego anioła, były jeszcze Anioł Sofia, Anioły wiosny, Smutny anioł. Irina jakby się śpieszyła, żeby zostawić ludziom możliwie jak najwięcej talizmanów. A sama się nie uratowała."

(mieszkanka Petersburga, Anna Wołgina)

Petersburski anioł

 Anioły wiosny

Smutny anioł

Anioł Sofia

 Łagodne anioły

Niech łagodne anioły ukołyszą Ją do wiecznego snu...

Źródła: http://www.mk.ru, http://www.province.ru
Zdjęcia: https://www.livemaster.ru/

LittleFee - dla nowicjuszy (część pierwsza)

Jak zaznaczyłam w temacie, post jest przeznaczony wyłącznie dla przyszłych lub świeżo upieczonych posiadaczy LittleFee - starzy wyjadacze nie znajdą w nim niczego odkrywczego. Nie ukrywam, że to małe kompendium powstało z czysto egoistycznych względów: sama potrzebowałam wiedzy o tych maluchach, a skoro coś tu i ówdzie znalazłam, żal było nie podać dalej.
Ale do rzeczy!

LittleFee to linia lalek BJD w rozmiarze 1/6 stworzona w 2008 r. przez firmę FairyLand.
Lalki tej linii charakteryzują się dziecięcą budową ciała, a dziewczynki i chłopcy nie różnią się wymiarami - jedyną różnicę stanowi dodatkowy detal u tych ostatnich ;)

Specyficzne cechy ich ciałek to:
1. Główka posiada faceplate, a nie headcap - w przekładzie na ludzki język, zamiast "pokrywki" w górnej części (jak po trepanacji), ma wymienną część twarzową. Jest to wspaniałe rozwiązanie dla niezdecydowanych, ponieważ dostajemy lalkę jednocześnie w dwóch wersjach: śpiącej i czuwającej.

Natomiast problemem dla tychże niezdecydowanych może być bogactwo moldów, które firma zdążyła do tej pory stworzyć. Najstarszy, do dziś bardzo popularny, to Ante.

2. Rączki i stopy są przymocowane do nadgarstków i kostek przy pomocy magnesów, dzięki czemu można je łatwo wymieniać.

W tej chwili doszukałam się dziewięciu rodzajów rączek o różnych układach paluszków:

Numery 1-7

 Numer 8

Numer 9

3. Magnesy w plecach i główce umożliwiają przymocowanie dodatkowych elementów - skrzydełek czy rogów. 

4. Ciała od początku tworzono w dwóch odcieniach, Beautiful White i Natural, od 2013 r. dostępny jest również Tan (lalki w tym odcieniu można zamawiać w określonych okresach, głównie wtedy, gdy ukazuje się nowy model).

Omówiliśmy detale, a teraz zobaczmy naszego bohatera w całości:

I poznajmy jego wymiary:

wysokość	25 cm	9.84"
waga	210 g	.46lbs
obwód głowy	16,7 cm	6.57"
obwód szyi	6 cm	2.36"
szerokość ramion	7 cm	2.75"
długość ręki od ramienia do nadgarstka	7,8 cm	3.07"
długość ręki od łokcia do nadgarstka	3,5 cm	1.38"
długość pleców	6,5 cm	2.56"
obwód klatki piersiowej	13 cm	5.12"
obwód talii	11,8 cm	4.65"
obwód bioder	14,5 cm	5.71"
długość nogi od biodra do kolan	6,5 cm	2.56"
długość nogi od kolana do kostki	4,7 cm	1.85"
obwód kostki	5 cm	1.97"
długość stopy	3,8 cm	1.5"
rozmiar oczu	14 mm	-

W celach poglądowych wykorzystałam zdjęcia ze stron http://dollfairyland.com  oraz http://www.denverdoll.com

DollArt.ru, czyli czego możemy pozazdrościć Rosjanom

Pierwszy post po dłuugiej przerwie, a ponieważ czasy nie nastrajają do żartów (zwłaszcza w zasnutym oparami smogu Krakowie), to i rozważania będą poważne ;)

Szukam w Słowniku języka polskiego PWN wyrazu lalkarstwo. Znajduję następujące definicje:

1.  «wyrób lalek»

2.  «dziedzina twórczości teatralnej obejmująca widowiska lalkowe»

3.  «wydział lub kierunek studiów aktorskich»

Przechodzę do słowa wyrób:

1. «przedmiot stanowiący końcowy produkt pracy rzemieślnika lub wynik procesu produkcyjnego zakładu»

2. «wyrabianie towarów»

Wszystko jasne - nasz język traktuje lalkarstwo jako gałąź rzemiosła lub produkcji. Tak więc lalkarz to rzemieślnik bądź producent, ale nie twórca. Przecież nikt nie powie, że Picasso wyrabiał obrazy, a Rodin - produkował rzeźby.
Polszczyzna rozróżnia pojęcia artysta malarz, malarz pokojowy czy lakiernik samochodowy, ale wszystkich lalkarzy wrzuca do jednego wora, choć lalkarstwo artystyczne w naszym kraju od dawna ma się nieźle, a lalkarze artystyczni doskonale wpisują się w definicję autorstwa socjologa kultury, prof. Mariana Golki:
Artystą jest człowiek zajmujący się działalnością twórczą o indywidualnym charakterze, znamionującą biegłość, a przy tym wykazującą zaangażowanie talentu, wyobraźni i innych cech osobowości, która to działalność pełni swoistą funkcję społeczną, zaakceptowaną przez zbiorowość w wyniku zapotrzebowania na określone wartości, które artysta może oferować.

(Marian Golka, Socjologia sztuki, Warszawa: Difin, 2008, s. 77)

Taki stan rzeczy warto zmienić, dlatego pokażę dzisiaj drogę, jaką poszli artyści z Rosji - projekt pod nazwą DollArt.ru. Oto, co sami piszą o tej inicjatywie:

Eksperymentalna pracownia twórcza "DollArt.ru" Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych i Twórczego Związku Artystów Rosji skupia wiodących specjalistów w dziedzinie sztuki lalkarskiej z różnych stowarzyszeń twórczych i wystawienniczych. To grupa twórcza, utworzona w 2002 r. przez profesjonalnych artystów-lalkarzy w oparciu o zasoby domeny internetowej pod nazwą www.dollart.ru, prowadząca swoją działalność wystawienniczą wyłącznie dla sztuki.
Surowa konkursowa selekcja artystów konsekwentnie gwarantuje najwyższy artystyczny poziom wystaw. Uczestnicy projektu główne wysiłki kierują na rozwój profesjonalnej linii sztuki lalkarskiej i przyznanie jej takiego statusu przez zawodowe środowisko artystyczne.

Przejdźmy do konkretów, czyli zobaczmy, w co uczestnicy projektu wkładają tyle wysiłku.
Doll.Art.ru:
- co roku przeprowadza konkurs dla profesjonalistów oraz konkurs kwalifikacyjny dla nowych członków,
- organizuje rocznie dwie wystawy - Doll.Art.ru i Artkukla,
- przeprowadza warsztaty, okrągłe stoły i konferencje poświęcone sztuce lalkarskiej,
- wydaje broszury, katalogi, albumy i filmy wideo,
- tworzy archiwum fotograficzne wystaw i dzieł,
- systematyzuje twórcze biografie artystów.

Nb. w Rosyjskiej Państwowej Bibliotece Sztuk Pięknych w Moskwie prezentowana jest właśnie wystawa Zimowy karnawał.

Obejrzyjcie małą próbkę twórczości rosyjskich artystów, skupionych wokół projektu (wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony www.dollart.ru):

Gulia Aleksjejewa Anioł z lirą (57 cm, drewno, masa papierowa, fimo)

 Natalia Łopusowa-Tomska Kamyczki (25 cm, masa papierowa)

Natalia Łopusowa-Tomska Północna rosa (35 cm, masa papierowa)

Aleksandra Chudiakowa Tajemnica (110 cm, fimo)

Aleksandra Chudiakowa Lalka (fimo)

Władimir Gwozdiew Listonosz (40 cm, drewno, metal, masa papierowa) 

Władimir Gwozdiew Łycerz. Bez stłachu i skazy (55 cm) 

Irina Andriejewa Boża krówka (60 cm, wełna filcowana na mokro)

Ewelina Rajtarowskaja

Swietłana Rudoj (Gusjewa) Suknia dla królowej (60 cm, LaDoll)

Swietłana Rudoj (Gusjewa) Muzyka (50 cm, LaDoll)

Swietłana Rumiancewa Z życia motyli (45 cm, fimo, masa papierowa, koraliki, kamienie)

A co z polskimi lalkarzami? Na szczęście i u nas coś drgnęło. W październiku 2014 r. z inicjatywy Klaudii Gaugier, Renaty Gołaszewskiej-Adamczyk, Katarzyny Hołdy, Pauliny Kary, Inez Krupińskiej, Małgorzaty Maćkowiak i Józefa Wilkonia zawiązała się grupa pod nazwą Polska Lalka Artystyczna POLA. 

Wszystkie informacje na jej temat znajdziecie pod tym linkiem: POLA

Jeśli wiecie o innych działaniach na rzecz popularyzacji sztuki lalkarskiej, podzielcie się w komentarzach!